Show me the way

To the next whisky bar 

Oh, don’t ask why 

Oh, don’t ask why

Alabama Song (Whisky Bar) The Doors (Kurt Weil, Bertold Brecht)

Premiera inscenizacji Igora Kubika opery Rozkwit i upadek miasta Mahagony nie była takim skandalem, jak niemiecka prapremiera w 1930 roku, choć wcześniej i tak usunięto lub skrócono najbardziej dyskusyjne sceny. Również tę w burdelu. Rozkwit i upadek miasta Mahagony – opera Bertolda Brechta z muzyką Kurta Weila w pełnej wersji, z ilustracjami i w opracowaniu graficznym Igora Kubika. Rok 2017. Opera w formie książki? Ryzykowne.

Rozkwit i upadek miasta Mahagony Igora Kubika to świadomie i konsekwentnie przeprowadzone założenie o dużej urodzie, trudnych i czasem nietypowych rozwiązaniach, wyreżyserowane od pierwszej do ostatniej strony. Opera Brechta, świetnie się do tego nadaje. Powstał przemyślany spektakl. Założenia teatralne Brechta zostały przełożone na język książki; format, kolor, konstrukcja, rysunek, narracja, typografia.

Igor postępuje z książką, jak rasowy reżyser: interpretacja, dramaturgia, scenografia, światło, aktorzy i ruch sceniczny, kwestie aktorskie i songi, ogrywanie tych samych rozwiązań scenicznych i rekwizytów. Jak w teatrze: stół bilardowy z jednej sceny bardzo łatwo staje się katafalkiem lub okrętem w innej, kelnerzy z pierwszego aktu – zbuntowanym tłumem w następnym. Operowość jako rozmach repetycji scen i motywów scenicznych, rytmiczność – kompozycja i kadencyjność rysunków, dynamika w stylu futurystów, muzyczność – nietypowo rozwiązana typografia z użyciem bauhausowskiej futury (wyłącznie partie śpiewane i didaskalia).

Nie każdy ma odwagę i warsztat, żeby inspirować się Duchampem i Picassem, odwoływać się do rewolucji scenicznych XX wieku, awangardowej typografii konstruktywistów i futurystów (co wydaje się niekiedy tak oczywiste…). A w nowej wersji Rozkwitu i upadku miasta Mahagony, każdy będzie miał przyjemność odszukać i zidentyfikować inspiracje i interpretacje Igora Kubika. Rysunki i rozwiązania typograficzne są piękne również w detalach i zbliżeniach, na które pozwala książka. Majstersztyk.

Grażka Lange