Recenzja

„Wąż, który zaczyna się na końcu ogona”, to konstrukcja tej mini-książeczki. Medytacja wanienna jest tu zatopieniem w kosmicznym oceanie. Medytacja dotyczy spisu rzeczy. Również imaginacyjnych. Z mgławicy kąpielowej wyłaniają się jamnik, potwór, rower, sobowtór, wnętrze cienia i zewnętrze cienia. Zakończenie książki, wężowa głowa, daje rozwiązanie rebusa: to nie jest opowieść o mokrej stopie na brzegu wanny, to plan opisu złożoności rusztowania świata, który, jak powszechnie wiadomo wygląda tak: „Ryba na powierzchni wód, na rybie umieścili byka, na byku górę rubinów, a na górze anioła, a na nim sześć piekieł, na piekłach ziemię, a nad ziemią siedem sklepień niebieskich.

Weronika Naszarkowska- Multanowska